συγκλονιστική ερμηνεία και κίνηση σε έναν επιβλητικό χώρο να βλέπει κανείς τις σελίδες του ημεροδείκτη να πετούν στην κυριολεξία και εμείς να ταξιδεύουμε στον χρόνο.
"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες''. Ναι όταν μετά από χρόνια αντιλαμβάνεσαι τη διορατικότητα του ποιητή. Την ασφυξία που νιώθει στον πολιτικό χώρο- και όταν ζητούμε στις "κρίσεις" το λόγο των πνευματικών ανθρώπων, που σιωπούν........Μια σιωπή βροντόφωνη, εκκωφαντική
